Αγία Κυριακή Luilu Kolwezi

Exoplismos

Γιὰ νὰ γίνουμε συνεπέστεροι στὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, ξεφεύγοντας λίγο ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας καὶ τὰ δικά μας κι ἀκολουθώντας τὰ βήματά Του «ἔως ἐσχάτου τῆς γῆς», ἐκεῖ ποὺ ζεῖ ὁ ξεχασμένος ἀδελφός μας, ἀγνοώντας ἀκόμα, τὴν ἀναστάσιμη χαρὰ ποὺ μᾶς πρόσφερε καὶ μᾶς προσφέρει ἐδῶ καὶ δυὸ χιλιάδες χρόνια ὁ Ἀναστημένος Κύριος…Γιὰ νὰ μοιραστοῦμε μαζί του τὸ «ὕδωρ τὸ ζῶν» καὶ τὸν «ἄρτον τὸν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάντα», ἐκεῖ ποὺ ὁ κοινὸς ἄρτος καὶ τὸ καθαρὸ ὕδωρ συχνὰ εἶναι ἀκόμα δυσεύρετα εἴδη πολυτελείας…

 Χτίζουμε Σχολεῖο καὶ Ναὸ -δυὸ λαμπάδες- νὰ φωτίζουν μὲ τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιὰτοῦ ξεχασμένου ἀδελφοῦ.Κίνηση «ὡφελιμιστική», καθῶς ἐμεῖς πρώτοι ὡφελούμαστε ἀπὸ αὐτὴν τὴν «ἔξοδο» γιατὶ «μακάριόν ἐστιν μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν». Εἶναι εὐλογία νὰ βλέπεις τὸ θαῦμα τῆς Δημιουργίας ἐκεῖ ποὺ «εἶπεν ὁ Θεὸς γενηθήτω φῶς καὶ ἐγένετο φῶς» ποὺ «ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως».

Ἀλλὰ μοναδικὴ δωρεὰ και προνόμοιο νὰ συνδημιουργεῖς στὸ θαῦμα τῆς Δημιουργίας, καὶ νὰ βλέπεις τὸ Φῶς Του νὰ ξημερώνει στὴν ζωὴ τοῦ ξεχασμένου ἀδελφοῦ!