Εκδήλωση με θέμα: Η ενοριακή ζωή ως ψυχοθεραπεία

Η ενοριακή ζωή ως ψυχοθεραπεία (Ελευθέριος Ελευθεριάδης, Αγία Κυριακή Π. Φαλήρου)
Η ζωή μας στην ενορία

Κεντρικός ομιλητής, ήταν ο κλινικός ψυχολόγος Ελευθέριος Ελευθεριάδης, ο οποίος αν και καταπιάστηκε μ’ ένα ιδιαίτερα δύσκολο θέμα, κατάφερε να εξηγήσει με γλαφυρό και κατανοητό λόγο, ότι μια ενορία που έχει ως κέντρο της την εκκλησία, μπορεί να λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά για τον άνθρωπο. «Ναι, η ενοριακή ζωή μπορεί να αποτελέσει θεραπεία για τον ίδιο τον άνθρωπο, γιατί έχει κέντρο τον Χριστό κι αυτός είναι ο μόνος ο οποίος θεραπεύει, γιατί στην ενοριακή ζωή υπάρχει το μαζί. Η ενοριακή ζωή δεν σου απαιτεί κάτι. Ελεύθερα όποιος θέλει μπαίνει κι όποιος θέλει βγαίνει. Πάντα θα υπάρχει κάτι, κάποιος εκεί να σε περιμένει. Σπάει την απομόνωση. Υπάρχουν δράσεις. Παρακινεί ο ένας τον άλλο…» είπε ο κ. Ελευθεριάδης και παρουσίασε μια σειρά από ενδιαφέροντα στοιχεία ερευνών και μελετών.

Άνθρωποι που ζουν με την αίσθηση του «μαζί» έχουν 30% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρδιοπάθειες και εγκεφαλικά, την ώρα που στον δυτικό κόσμο παρατηρείται εντονότατο το φαινόμενο της απομόνωσης και αποξένωσης των ανθρώπων. Το αποτέλεσμα είναι να βλέπουμε γύρω μας πρόσωπα ευερέθιστα, κακόκεφα και μελαγχολικά με μειωμένες κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες που μοιραία θα καταλήξουν σε ψυχοπαθολογικές καταστάσεις. Στον αντίποδα όλης αυτής της κατάστασης βρίσκεται η Ορθόδοξη Εκκλησία, εκεί όπου όλα γίνονται με ενότητα και αγάπη Κυρίου. Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως η κοινή συμμετοχή σε δραστηριότητες, βοηθάει στην διαχείριση του άγχους, ενώ μπορεί να επιβραδύνει και τις νευροεκφυλιστικές διαταραχές, όπως πχ η άνοια. Και τούτο γιατί μέσα στις σχέσεις με ανθρώπους μπορεί να αναπτυχθεί υγιώς η ψυχή τους ανθρώπου.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ανέφερε πως ένα από τα προβλήματα στη σύγχρονη ψυχολογία είναι ότι δεν μπορεί να ορίσει την ψυχή κι επομένως και οι όροι ψυχολόγος, ψυχανάλυση κλπ. είναι κατ’ ευφημισμό. Όσο μακριά κι αν φτάσει μια ψυχανάλυση ο φόβος του ανθρώπου για τον θάνατο δεν πρόκειται να λυθεί γιατί ο θάνατος αργά ή γρήγορα θα έρθει. «Η θεραπεία δεν έρχεται από αλλού παρά μόνο από την Ορθόδοξη Εκκλησία αφού εκεί υπάρχει η Ανάσταση και καταργείται ο θάνατος και τελικά εκεί ακριβώς είναι που βρίσκουμε τα περί της ψυχής. Κι αφού λύνει τον θάνατο μπορεί τελικά να θεραπεύσει και την ψυχή», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ελευθεριάδης.

«Η σύγχρονη ψυχολογία βοηθάει τον άνθρωπο να είναι λειτουργικός και να έχει διάθεση. Ίαση όμως και ψυχοθεραπεία γίνεται μόνο στην εκκλησία, ψυχοθεραπευτής είναι μόνο ο Χριστός», κατέληξε ο κ. Ελευθεριάδης.

Γεμάτη ήταν και η αίθουσα κάτω από το ναό, καθώς και ο γυναικωνίτης.

Ο κόσμος παρακολουθεί με αμείωτο ενδιαφέρον.


Μετά την ομιλία, η χορωδία του Κατηχητικού Σχολείου της ενορίας, τραγούδησε δύο τραγούδια και καταχειροκροτήθηκε από το κοινό.

Την εκδήλωση έκλεισε ο εφημέριος του ναού, π. Βασίλειος. Έκανε λόγο για υπέρτατη τιμή που κάνει ο Θεός στον άνθρωπο ο Οποίος έχει ένα προαιώνιο σχέδιο για τον καθένα μας! Δομικός, πολύτιμος λίθος είναι ο κάθε ένας από εμάς στο υπέροχο οικοδόμημα της Εκκλησίας. Και το μεγαλείο του Θεού για τον άνθρωπο δε σταματά εδώ, καθώς ο άνθρωπος εκτός από δομικός λίθος γίνεται κτίστης και συνεργός του Κυρίου, για την προσωπική του ανοικοδόμηση, τον προσωπικό του καταρτισμό, αλλά κι εκείνων που βρίσκονται κοντά του.

«Όπως σε μια οικοδομή οι πέτρες είναι διαφορετικές μεταξύ τους αλλά ο τεχνίτης τις βάζει στη θέση τους, έτσι κι εμείς, ο καθένας μας έχει τη θέση του στο οικοδόμημα της Εκκλησίας». Ας μην πτοούμαστε από αυτά που ακούμε καθημερινώς και μαυρίζουν την ψυχή μας, ας έρθουμε στην Εκκλησία, εδώ όπου οι ψυχές μας γίνονται φωτεινές, εδώ όπου η σχέση μας με τον Θεό μας ανασυγκροτεί, μας αναγεννά και μας καθιστά ακέραιους, πλήρεις και υγιείς. «Ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος», ώστε να είναι έτσι ο άνθρωπος του Θεού συγκροτημένος, καταρτισμένος και ικανός δια κάθε καλόν έργον (Τιμοθ. 3,17).

Στο τέλος της εκδήλωσης διανεμήθηκαν ενθύμια σε όλους!


Στο τέλος της εκδήλωσης υπήρχε και ένα ενθύμιο για τον καθένα, που συνόψιζε όλα όσα ακούστηκαν στην εκδήλωση. Ένα παζλ τα κομμάτια του οποίου, ακουμπάνε στο κεντρικό κομμάτι, τη θεία λατρεία, τη σχέση με τον Θεό. Τα υπόλοιπα κομμάτια είναι όλες εκείνες οι δράσεις που συνθέτουν την ενοριακή ζωή μας. Κι όταν όλα τα κομμάτια μπουν στη θέση τους (και το κάθε ένα έχει τη δική του θέση), τότε ολοκληρώνεται η εικόνα. «Έτσι ολοκληρώνεται και ο άνθρωπος κοντά στον Θεό!

Η ενοριακή ζωή ως ψυχοθεραπεία